Η προβολή είναι ένας μηχανισμός άμυνας, όπου αποδίδουμε σε άλλους χαρακτηριστικά, συναισθήματα ή επιθυμίες που δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε) να αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας. Αν κάτι μας ενοχλεί υπερβολικά σε κάποιον άλλον, υπάρχει πιθανότητα αυτό το χαρακτηριστικό να υπάρχει και μέσα μας, αλλά να το απορρίπτουμε ή να το καταπιέζουμε, δυσχεραίνοντας τις σχέσεις μας!
Ο Καλρ Γιουνγκ πίστευε ότι ό,τι μας ενοχλεί στους άλλους μπορεί να μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες για τον εαυτό μας. Αν, για παράδειγμα, νιώθουμε έντονη ενόχληση από την αλαζονεία ενός ατόμου, ίσως υπάρχει μέσα μας μια κρυφή τάση προς την αλαζονεία που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε. Όταν κάτι μας ενοχλεί έντονα σε κάποιον, μπορούμε να αναρωτηθούμε:
«Γιατί με ενοχλεί τόσο πολύ; Έχει σχέση με κάτι που αποφεύγω να δω στον εαυτό μου;». Αν αναγνωρίσουμε μια προβολή, μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε ως ευκαιρία για αυτογνωσία και προσωπική εξέλιξη. Αυτό είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για να κατανοούμε καλύτερα τον εαυτό μας και να διαχειριζόμαστε πιο συνειδητά τις αντιδράσεις μας στους άλλους.
Αν επιθυμούμε να προχωρήσουμε και πέρα των συγκρούσεων, τότε γίνεται ακόμα πιο ισχυρό εργαλείο ανάπτυξης. Μπορούμε να παρατηρούμε τις συμπεριφορές των άλλων αλλά και την δική μας αντίδραση, ως πρόοδο. Αν καταφέρουμε να μην εκνευριζόμαστε με το παραμικρό, σίγουρα θα έχουμε κάνει κάτι θετικό για τον εαυτό μας. Αν, επιπλέον, μπορούμε να διακρίνουμε κάτι ωφέλιμο στον άλλον ακόμα και όταν εκείνος είναι εκνευρισμένος, τότε θα έχουμε ωφελήσει τον εαυτό μας ακόμα περισσότερο. Και αν φτάσουμε στο σημείο να μην ενοχλούμαστε από όσα λέει κάποιος άλλος, αναγνωρίζοντας ότι πρόκειται για προβολή, τότε θα έχουμε προχωρήσει σε ένα ακόμα πιο εξελιγμένο στάδιο αυτογνωσίας.
Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: «Ναι, αλλά όταν κάποιος πραγματικά φταίει, δεν πρέπει να θυμώσω;»
Δεν υπάρχει κάτι που «πρέπει». Αν νιώθεις την ανάγκη να θυμώσεις, τότε κάν’ το. Αν αυτό σε καλύπτει και νιώθεις καλά μέσα από αυτή τη διαδικασία, συνέχισέ το. Αν όμως διαπιστώσεις ότι δεν σε κάνει να νιώθεις καλά, τότε αξίζει να αναρωτηθείς γιατί επιλέγεις συμπεριφορές που δεν σου προσφέρουν εσωτερική ηρεμία. Επομένως, η απάντηση βρίσκεται μέσα σου και είναι μια εσωτερική διερεύνηση. Σε αυτό το σημείο, μπορείς να ρωτήσεις και κάτι ακόμα τον εαυτό σου: Μήπως, για να κινητοποιηθώ και να προχωρήσω στο επόμενο βήμα, έχω δημιουργήσει υποσυνείδητα ένα μηχανισμό να παράγει αδρεναλίνη μέσα από μια σύγκρουση; Υπάρχουν άνθρωποι που λειτουργούν έτσι. Να το έχουν κάνει συνήθεια και μετά να το θεωρούν λογικό! Άλλοι, αντίθετα, έχουν διαμορφώσει ένα σύστημα να προχωρούν και να κάνουν άλματα μέσα από την ηρεμία.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζεις τι ταιριάζει σε εσένα. Σε εμπνέει να ξεπερνάς εμπόδια και να παίρνεις φόρα μέσα από την πρόκληση, ή σου αρέσει να ακολουθείς τη ροή των πραγμάτων και να αντλείς ενέργεια από την αρμονία; Τι σε αναζωογονεί και τι σε κάνει πιο δημιουργικό; Ποια εκδοχή του εαυτού σου απολαμβάνεις περισσότερο; Και ποια θες να είσαι;
Δεν σημαίνει ότι επειδή είχες μια συμπεριφορά χθες, ότι οφείλεις να την διατηρείς εάν δεν σε ωφελεί! Να θυμάσαι το μόνο σίγουρο που έχουμε είναι η ίδια η αλλαγή!
Διαβάστε επίσης: Σόφη Πασχάλη: «Στην εποχή που ζούμε οι ετικέτες έχουν γίνει πολύ εύκολες»
