Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω μια αληθινή ιστορία. Πρόκειται για μια μητέρα που ήταν αποκομμένη από το οικογενειακό της σύστημα. Είχε φτιάξει ωστόσο τη δική της οικογένεια, με όχι ιδιαίτερη επιτυχία. Η ίδια είχε συγκαταβατική σχέση με τον άντρα της. Ο γιος της δεχόταν bulling στο σχολείο. Το παιδί επέστρεφε στο σπίτι από το σχολείο πολύ απογοητευμένο, σαστισμένο χωρίς την επιθυμία να μοιραστεί με τους γονείς του το θέμα που τον απασχολούσε και κλείνονταν στο δωμάτιο του. Μια μέρα τα πράγματα χειροτέρεψαν ακόμα περισσότερο, καθώς όπως έπαιζε μόνος του στο γήπεδο του σχολείου με μια μπάλα, ήρθαν τα παιδιά που τον παρενοχλούσαν και απαίτησαν να φύγει από τη μέση γιατί ήθελαν τον χώρο όλο δικό τους. Εκείνη την ημέρα ήταν μια κυρία, γνωστή της μητέρας, που άκουσε το περιστατικό και επέλεξε να την καλέσει στο τηλέφωνο να της πει ότι είδε. Όταν την κάλεσε για να την ενημερώσει, η μητέρα δεν είχε ιδέα για το συμβάν.
Τρομοκρατημένη, αποφάσισε να πάει σε συνέδρια ψυχικής υποστήριξης. Ξεκίνησε να εξιστορεί στη θεραπεύτρια το πρόβλημα που την απασχολούσε όσον αφορά το παιδί της. Εκείνη με τη σειρά της, την ρώτησε αν είναι διατεθειμένη να αφήσει όλα όσα την κρατούν στη θέση που βρίσκεται και αν της επιτρέπει να της κάνει ερωτήσεις για την ίδια. Εκείνη δέχτηκε με ευκολία, μη γνωρίζοντας τι θα ακολουθήσει.
Πρώτη ερώτηση που της έκανε: ποια η σχέση σας με τον άντρα σας. «Του είμαι ευγνώμων» απάντησε, «κάνει πολλά για εμάς». «Μάλιστα!» απάντησε η θεραπεύτρια. «Ευγνώμων, είπατε!» «Σεβασμό, νιώθετε για εκείνον;» «Σεβασμό;» επανάλαβε ξαφνιασμένη. «Όχι ιδιαίτερα. Δεν τον εκτιμώ βαθιά. Είναι ακαλλιέργητος». Αυτό το στοιχείο του, την έκανε να τον υποτιμά και να του φέρεται με αδιαφορία. Επόμενη ερώτηση από τη θεραπεύτρια.
«Πιστεύετε ότι η αξία ενός ανθρώπου έγκειται στη μόρφωση;» «Όχι» απάντησε. «Όλοι έχουμε δυνατά και αδύναμα σημεία», συνέχισε. «Άρα πράττεται προς εκείνον μια συμπεριφορά που ούτε και εσείς την πιστεύετε». «Έτσι όπως το λέτε ναι, δεν βλέπω κάποια λογική». «Θα ήθελα να εμβαθύνω και άλλο αν μου επιτρέπετε» συνέχισε η θεραπεύτρια.
«Ποια η σχέση σας με τον πατέρα σας;». Εκείνη άρχισε να νιώθει εκνευρισμό σε αυτό το σημείο καθώς δεν μπορούσε να κατανοήσει τι σχέση έχουν όλα αυτά που τη ρωτάει με το θέμα που έχει με το παιδί της. «Μήπως δεν έχετε συγχωρήσει πράγματα στον πατέρα σας», επόμενη ερώτηση. «Ε ναι, δεν μπορώ, ούτε και θέλω να τον συγχωρήσω», απάντησε. Πλέον φανερά αναστατωμένη, ‘εχοντας ανεβάσει και τον τόνο της φωνής της προς τη θεραπεύτρια, αναφωνεί «πώς συνδέονται όλα αυτά, δεν καταλαβαίνω!». «Θα ήθελα» λέει η θεραπεύτρια «να πάρετε ένα χαρτί και να γράψετε όλα όσα δεν μπορείτε να συγχωρήσετε στον πατέρα σας». Εκφραστείτε με όλη την πικρία που νιώθετε. Αν θυμάστε και κάποιο συμβάν που σας απογοήτευσε πολύ γράψτε το και αυτό. Το έκανε. Ένιωσε μάλιστα και μια ανακούφιση όταν τελείωσε.
Η θεραπεύτρια της πρότεινε το επόμενο βήμα. Θεωρώ ότι τώρα είστε έτοιμη να τον συγχωρήσετε. Γνωρίζω ότι μου είπατε ότι είναι αδύνατον, αλλά δοκιμάστε να γράψετε σε ένα χαρτί για ποια πράγματα του είστε ευγνώμων. Το έκανε: Έγραψε πως τη μεγάλωσε χωρίς ελλείψεις. Την πήγαινε σε αθλήματα. Την πήγαινε στο πάρκο να παίξει. «Δεν μπορώ να γράψω άλλα», είπε. «Ωραία τώρα πάρτε τον τηλέφωνο και πείτε του ένα ευχαριστώ για αυτά που δεν του είχατε πει ποτέ». «Έχω να μιλήσω με τον πατέρα μου πάνω από 10 χρόνια», της αναφέρει. «Πώς να το επιχειρήσω;». «Προτείνω να το κάνετε χωρίς να το σκεφτείτε». Έτσι και έγινε.
Πήρε τηλέφωνο, το σήκωσε η μητέρα της και της ζητά να μιλήσει με τον πατέρα. Μέχρι και εκείνη ξαφνιάστηκε. «Τι τον θες την ρώτησε;». «Σε παρακαλώ πες του ότι θέλω να του μιλήσω». Παίρνει το ακουστικό ο πατέρας και αρχίζει εκείνη να του μιλάει λέγοντας του: «ποτέ δεν σε ευχαρίστησα για όσα έχεις κάνει για εμένα και επίσης θα ήθελα να σου ζητήσω και μια συγνώμη για τη στάση μου απέναντι σου όλα αυτά τα χρόνια. Εκείνος σιωπηλός, δεν είπε κουβέντα, απλά του έπεσε το ακουστικό. Ξαφνικά ακούει η γυναίκα στην άλλη γραμμή τη μητέρα της να τη ρωτάει «τι είπες στον πατέρα σου; Κλαίει με λυγμούς. Τι του είπες;». Είχε ήδη αρχίσει και η ίδια να μην μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα συγκίνησης που ένιωθε. «Δώσε μου τον πάλι σε παρακαλώ». Πρώτη φορά άκουγαν και οι δυο γυναίκες τον δυνατό (όπως τους είχε δείξει, μέχρι τότε) άνθρωπο να δείχνει τρυφερά συναισθήματα και να κλαίει. «Μπαμπά συγνώμη που δεν ήμουν καλή κόρη και σε ευχαριστώ που με φρόντιζες παρόλα αυτά».
Η ίδια λοιπόν ένιωθε θύμα της κατάστασης όλα τα χρόνια της ζωής της έχοντας επιλέξει το μίσος να την κυριαρχεί. Τώρα είδε ότι ο θυμός της για τον πατέρα της, την έκανε να πυροδοτεί θυμό, να εκπέμπει θυμό η ίδια και να έχει δυσχερείς σχέσεις με τη νέα της οικογένεια. Εκείνη ήταν η απόμακρη, η θυμωμένη. Η δική της συμπεριφορά απομάκρυνε τους άλλους. Αυτά που ακολούθησαν ήταν ότι η ίδια συνειδητοποίησε το πώς φερόταν, άλλαξε στάση και απέναντι στον άντρα της και απέναντι στο παιδί της. Αποτέλεσμα όταν το παιδί είδε μια συμπονετική συμπεριφορά και όχι επικριτική, της μίλησε με καημό. Το ήθελε πολύ το παιδί να επικοινωνήσει με τη μαμά του, αλλά τον απωθούσε ο τρόπος της.
Το μαγικό ήταν ότι λίγες μέρες αργότερα που το παιδί ένιωθε πλέον ότι ανήκε στην οικογένεια του, απέκτησε μια άλλη αίσθηση εαυτού και ξαφνικά όπως έπαιζε μόνος του στο προαύλιο του φωνάξαν τα παιδιά που τον κακομεταχειριζόντουσαν και του λένε: «Έλα, άντε ας παίξουμε όλοι μαζί σήμερα! Φαίνεσαι καλύτερος. Κάτι έχει αλλάξει. Ίσως παίξεις και καλύτερα. Έλα να δοκιμάσουμε». Γύρισε σπίτι εκείνη την μέρα το παιδί τόσο χαρούμενο και είπε την ιστορία στη μαμά του. Εκείνη είπε: «θαύμα!». «Ευχαριστώ» αναφώνησε όλο της το είναι! Πόσο ευγνώμων ένιωθε!
Θέλω να καταλήξω με την ιστορία αυτή, ότι το σύστημα ασθενεί, όχι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος θα ασθενήσει αν δεν θεραπευτεί το σύστημα. Ο κόσμος δεν θα πιστέψει σε εμάς, αν εμείς δεν πιστέψουμε στον εαυτό μας. Αν αυτό κατανοηθεί, τότε δημιουργούμε τον κόσμο μας, μπορούμε να αλλάξουμε μοτίβα, δηλαδή προγράμματα αυτοματοποιημένα του εγκεφάλου που μας βλάπτουν και να προχωρήσουμε σε ωφέλιμες αλλαγές.
4 βασικοί πυλώνες
Ξέρω τι θέλω! Αυτεπίγνωση!
Συμπεριφορική ευελιξία. Σχέση! (Το ύφος σχέσης που δημιουργούμε με τον εαυτό μας, και κατ’ επέκταση με τους άλλους! ) Η επικοινωνία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης. Τα μηνύματα που λαμβάνουμε από άλλους ακόμα και αν δεν τα κατανοούμε ή μας θυμώνουν είναι χρήσιμες πληροφορίες.
Εκπαίδευσε τον εαυτό σου σε δεξιότητες! Ο τρόπος που αντιδρούμε στο σήμερα αντανακλά στο πώς θα λειτουργήσουμε στο μέλλον.
Αναζητώ-ανακαλύπτω-αλλάζω! Μάθε να εστιάζεις στα θετικά! Αξίζει, γιατί η ζωή σου αξίζει! Αφαίρεσε περιοριστικές πεποιθήσεις και ζήσε!
Διαβάστε επίσης: Σόφη Πασχάλη: Η εσωτερική πάλη είναι ένα σημάδι ότι αντιστεκόμαστε!
