Δύσκολες ώρες βιώνει ολόκληρη η χώρα με τις φωτιές να μην έχουν τέλος και τα πύρινα μέτωπα να παραμένουν ανεξέλεγκτα. Ο κόσμος παρακολουθεί με θλίψη και φόβο τις εξελίξεις, την ίδια στιγμή που οι πυροσβεστικές δυνάμεις δίνουν τιτάνιες μάχες με τις φλόγες.
Με αφορμή όλες τις εξελίξεις στην επικαιρότητα και η Σταματίνα Τσιμτσιλή, μουδιασμένη και αγχωμένη για την επόμενη μέρα στέλνει το μήνυμά της και ζητά προκαταβολικά συγγνώμη.
Η ανάρτηση της Σταματίνας Τσιμτσιλή:
«Ο ουρανός έχει γίνει γκρι και παντού μυρίζει καμένη γη. Υπάρχουν στιγμές που δεν ξέρεις αν πρέπει να μιλήσεις και τι να πεις. Απλά νιώθεις έναν κόμπο στο λαιμό να φράζει την αναπνοή σου. Πότε και πού θα σταματήσει άραγε αυτή η καταστροφή;
Η μισή Ελλάδα καίγεται και η άλλη μισή παρακολουθεί θυμωμένη και φοβισμένη. Γινόμαστε θεατές στο ίδιο έργο. Ως πότε άραγε απλά θα μετράμε απώλειες;
Ζωές που χάνονται τόσο άδικα, οικογένειες που ξεκληρίζονται, σπίτια που παραδίνονται στις φλόγες και μαζί τους καίγονται αναμνήσεις και ολόκληρες περιουσίες. Θυμάμαι μια κάτοικο στο Μάτι μου είχε πει κυνικά: “Κάηκαν οι αναμνήσεις μου. Δεν έχω ούτε φωτογραφίες από το γάμο μου και τη βάπτιση των παιδιών μου. Σαn να χάθηκε όλη η ζωή που έχω ζήσει μέχρι τώρα. Περίεργο συναίσθημα. Ο,τι με συνδέει με το παρελθόν βρίσκεται στις στάχτες που σκόρπισαν παντού. Το μέλλον δεν το σκέφτομαι. Προσπαθώ να δω που θα κοιμηθώ το βράδυ. Τουλάχιστον ζει η οικογένεια μου. Οι γείτονες μας δεν τα κατάφεραν”.
Αλήθεια πώς θα μπορέσουμε να αναδασώσομε τα χιλιάδες καμένα στρέμματα δάσους; Ας μην κοροϊδευόμαστε η φύση ποτέ δεν θα ανθίσει με τον ίδιο τρόπο κι εμείς θα ασφυκτιούμε ολοένα και περισσότερο στο τσιμέντο.
-Μήπως όπως κάθε χρόνο συζητάμε για τον εκσυγχρονισμό των οπλικών συστημάτων της χώρας όπου ξοδεύουμε μεγάλο μέρος του εθνικού προϋπολογισμού να κουβεντιάσουμε για την ουσιαστική και στοχευμένη ενίσχυση της Πυροσβεστικής; Αποκαλούμε τους πυροσβέστες μας ήρωες και τους χειροκροτούμε κι όμως την ίδια στιγμή τους στέλνουμε στη μάχη με απαρχαιωμένα μέσα που ανήκουν σε ένα σώμα υποστελεχωμένο.
-Μήπως αντί για το επόμενο νομοσχέδιο να θεσπίσουμε συγκεκριμένα μέτρα πρόληψης και αποφυγής τέτοιων καταστάσεων;
-Είναι απαίτηση όλων, ο εμπρησμός να αντιμετωπίζεται με τη μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα.
-Καμία δασική έκταση να μην αποχαρακτηρίζεται και να μην οικοπεδοποιείται προς χάριν επενδύσεων.
-Η αναδάσωση να είναι υποχρεωτική και σε αυτή να συμμετέχουμε όλοι οι ενεργοί πολίτες.
Θα μου πεις σε αυτή τη δύσκολη στιγμή τα πολλά λόγια ενοχλούν και θα συμφωνήσω γi’ αυτό ζητώ συγνώμη προκαταβολικά.
Ας προσευχηθούμε να σταματήσει ο εφιάλτης και θα μετρήσουμε μετά τις πληγές και τα λάθη μας».
