Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Τετ-α-Τετ» και μίλησε για όλα στον Τάσο Τρύφωνος. Ο τραγουδιστής μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην τραγωδία των Τεμπών, χαρακτηρίζοντάς την ως «έγκλημα».
«Κατά καιρούς έχω κατέβει στον δρόμο για να διαμαρτυρηθώ για οτιδήποτε θεωρώ σωστό. Οτιδήποτε θεωρώ ότι αξίζει να αγωνιστεί κανείς για να το κερδίσει. Η τραγωδία των Τεμπών είναι ξεκάθαρα έγκλημα. Είναι και ατύχημα, είναι και δυστύχημα διότι τα παιδιά αυτά είχαν την ατυχία και την δυστυχία να γεννηθούν αυτή την εποχή σε αυτή την χώρα. Γι’ αυτό είναι και ατύχημα και δυστύχημα, αυτός είναι ο μόνος λόγος. Κατά τα άλλα είναι έγκλημα βέβαια, διαχρονικό έγκλημα. Δεν θέλω να μιλήσω πολύ αλλά μπορώ να πω ότι ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και πήρα πραγματικά την απόφαση να φύγουμε από την Ελλάδα. Όχι γιατί εγώ δεν άντεχα, αλλά γιατί ήθελα και τα παιδιά μου να έχουν και μια άλλη αναφορά στη ζωή τους εκτός απ’ αυτό», δήλωσε αρχικά.
«Η έκθεση είναι ψυχοφθόρα κυρίως, όπου μετά αρχίζει μια συζήτηση και ο καθένας αρχίζει να λέει το μακρύ και το κοντό του. Και γίνεται γραφικό όλο αυτό το θέμα. Γίνεται μια αστεία υπόθεση μεταξύ ενός τραγουδιστή κι ενός δημάρχου. Αυτό είναι το ενοχλητικό. Κατά τ’ άλλα δεν με ενοχλεί τίποτα σε αυτή την υπόθεση», είπε στη συνέχεια.
Για την τραπ μουσική, ανέφερε: «Τα παιδιά μου δεν ακούνε τραπ. Δεν μου κάνει εντύπωση που βγαίνουν αυτά τα τραγούδια. Σε ποια κοινωνία ζούμε; Δεν είναι σεξιστική και φαλλοκρατική; Θα εκφραστεί δυστυχώς και στο τραγούδι, είναι αποκρουστικό αλλά είναι πραγματικό. Δεν θα βγαίνουν με τις λιμουζίνες και τις μάρκες; Γιατί να μας ενοχλεί στη μουσική και όχι στην πραγματικότητα που το βιώνουμε καθημερινά;».
Για τις εμφανίσεις του στη σκηνή, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ανέφερε: «Μου αρέσει να είμαι με άλλους στην σκηνή. Αλλά δεν θέλω να γίνεται για εμπορικούς λόγους. Είμαστε τόσο απορροφημένοι ο καθένας με τον εαυτό του που μένεις με τα δικά σου. Εμείς αγαπάμε ο ένας τον άλλον, είμαστε ευγενικοί. Χαίρεται η ψυχή μου όταν βλέπω συναδέλφους, αλλά καθημερινή επαφή δεν υπάρχει».
«Έχω γράψει τραγούδια εξαιτίας του πόνου, αλλά όχι την στιγμή που τον αισθάνομαι. Όταν είμαι πολύ στεναχωρημένος ή χαρούμενος, μου είναι δύσκολο να γράψω. Το τραγούδι είναι αφομοιωμένα συναισθήματα. Άλλαξε ο τρόπος που γράφω από όταν έγινα πατέρας. Καταρχήν γράφω σπάνια, νιώθω πιο γεμάτος. Υπάρχει ζωή μπροστά μου, δεν έχω λόγο να κλειστώ σε ένα δωμάτιο να την επινοήσω. Φοβάμαι μήπως από έλλειψη κατανόησης προς την εποχή δεν δώσω κάτι που θα έπρεπε να δώσει. Είτε είναι γνώση, είτε χρόνος, είτε ενέργεια που θα χρειαστεί το παιδί. Μήπως μείνει κάτι πίσω και δεν το δώσω από την άλλη φόβο μην το μπουκώσω φορτώνοντάς το με πληροφορίες, αξιακούς κώδικες», δήλωσε κλείνοντας.
