Η Τάνια Τσανακλίδου μίλησε για τα τραγούδια της, τη ζωή της, την πολιτική, αλλά και την απώλεια του φίλου της, Δάνη Κατρανίδη στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον».
«Δεν έχω κινητό, έχω ρολόι. Δεν την αντέχω την τεχνολογία. Το ξεχνάω το τηλέφωνό μου από δω κι από κει» είπε αρχικά.
«Ζω τουλάχιστον 6 μήνες τον χρόνο στο Πήλιο. Τώρα έχω συναυλίες, θα περάσω από το χωριό, θα κάτσω δυο μέρες και μετά στη Θεσσαλονίκη. Έχω την πολυτέλεια γιατί είμαι συνταξιούχος πια. Κάνω πάρα πολύ λίγα πράγματα, μόνο αυτά που μου αρέσουν.
Από τότε που η δισκογραφία τερμάτισε και έκλεισαν οι περισσότερες εταιρείες εδώ και 10 χρόνια, το να μπω στο στούντιο να κάνω έναν δίσκο με τις απαιτήσεις που έχω εγώ από τη δουλειά μου θα πρέπει να πάρω δάνειο από την τράπεζα. Οπότε γιατί να το κάνω; Επίσης είμαι της γνώμης ότι όλοι εμείς οι παλιοί πρέπει να φεύγουμε και να αφήσουμε χώρο στους νέους. Αυτά τα καημένα δεν έχουν από πουθενά βοήθεια. Είναι δύσκολο να ενθουσιαστώ πια με οτιδήποτε. Μπορώ να ενθουσιαστώ με ένα ταξίδι, όταν βρέχει και πιο μεγάλος ενθουσιασμός είναι όταν χιονίζει. Πάνε αυτά πέρασαν».
«Δε νομίζω ότι έχω τα κουράγια. Αν μου συνέβαινε να ερωτευτώ οπωσδήποτε θα ήθελα να κάνω νέα τραγούδια. Λειτούργησε ως κινητήριος δύναμη για όλα. Είμαι παθιασμένη και ζηλιάρα».
«Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα δουλεύω κάθε μέρα για μια ολόκληρη σεζόν, μπορώ να τρελαθώ! Βαριέμαι γρήγορα» είπε.
Συγκινεί το «αντίο» Τάνιας Τσανακλίδου στον Δάνη Κατρανίδη: «Με φροντίσατε σαν παιδί σας»
Μιλώντας για το σπίτι της στις Μηλιές Πηλίου, ανέφερε: «Η παρέα διευρύνθηκε πολύ μετά από όταν πήρα εγώ το σπίτι. Ήταν ο Νικηφόρος Νανέρης, ο Γιώργος Αρμένης, η Άλκη Ζέη με τον Σεβαστίκογλου και μετά πήγα εγώ, ήρθε ο Σάκης ο Μπουλάς, ο Γιοκαρίνης, η Μαρία Καβογιάννη, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και τώρα η Ρουμελιώτη. Πρωτοπήγα το 1972 και μαγεύτηκα. Τότε ήταν πιο αγνός. Το 1982 πήρα το σπίτι».
Μιλώντας για τον Δάνη Κατρανίδη και τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου ανέφερε ότι είχε νοικιάσει σπίτι στην ίδια πολυκατοικία μαζί τους και όταν ήταν στεναχωρημένη τη φιλοξενούσαν.
Για το τραγούδι «Μαμά γερνάω», ανέφερε: «Δεν μπορούσα να το πω, δεν το άγγιζα. Ήταν 2 Φλεβάρη του 88, ήταν η επέτειος γάμου των γονιών μου. Μπήκα στο στούντιο, έκλεισα τα μάτια μου και κάποια στιγμή ένιωσα ότι υπερίπταμαι».
«Η πολιτική είναι σάπια από την κορφή ως τα νύχια. Και αυτό γιατί δεν μπορούμε να ασκήσουμε μια εθνική πολιτική, είμαστε εξαρτώμενοι. Εγώ δεν μπορώ να ασχοληθώ με την πολιτική, δεν μου ταιριάζει καθόλου γιατί δεν μπορώ να πω κάτι άλλο από αυτό που σκέφτομαι και αυτό στην πολιτική δεν επιτρέπεται. Αυτό θα πει πολιτική» ανέφερε.
«Έχω θυμό για αυτά που ζούμε ως κοινωνία, ζούμε το δόγμα του σοκ, μας έχουν κάνει και φοβόμαστε για όλα. Φόβος για τις αρρώστιες, τον καιρό, για τα πάντα. Γύρναγα στο σπίτι και μια κοπέλα μου ζήτησε χρήματα γιατί δεν είχε να ταΐσει το μωρό της. Δεν ήταν ούτε πρεζόνι ούτε τίποτα. Πληγώθηκα πάρα πολύ. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που δεν μπορούν να εργαστούν και να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της ζωής τους».
Διαβάστε επίσης:
Δάνης Κατρανίδης: Η συγκινητική ανάρτηση και το «αντίο» της πρώην συζύγου του, Ελίζας Πάλλη
