Ο Χρήστος Κούγιας άνοιξε την καρδιά του στη Σάσα Σταμάτη και στο «S» και μίλησε για τις δύσκολες ώρες µετά τον χαµό του γνωστού ποινικολόγου, αλλά και για τα επόµενα βήµατα της οικογένειας.
Η απώλεια του γνωστού ποινικολόγου Αλέξη Κούγια σόκαρε την κοινωνία και δηµιούργησε ένα ιδιαίτερο κλίµα συγκίνησης για έναν άνθρωπο που στην πορεία του ήταν µεγάλος µαχητής και πάντα νικητής. Τις δύσκολες αυτές ηµέρες, αυτός που βγήκε µπροστά από την πλευρά της οικογένειας ήταν ο γιος του, Χρήστος, ο οποίος, παρά το νεαρό της ηλικίας του, παρουσιάστηκε µε παροιµιώδη ψυχραιµία και ωριµότητα και διαχειρίστηκε µε σεµνότητα και σοβαρότητα τις δύσκολες στιγµές και την πίεση των ΜΜΕ. Σήµερα, µέσα από µια εκ βαθέων εξοµολόγηση στο «S», µιλάει για όσα έζησε µε τον πατέρα του και αποκαλύπτει τα επόµενα βήµατά του.
Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από τον πατέρα σου;
Ακόµη δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Το τελευταίο δίµηνο εγώ πήγαινα στον Στρατό, έβγαινα µε τους φίλους µου, έκανα ό,τι έκανα και µετά πήγαινα στο δωµάτιό του, όπου ήταν ξαπλωµένος, καθόµασταν και λέγαµε διάφορα. Του έλεγα πώς πάει η ζωή µου, συζητούσαµε τι θα γίνει, µιλούσαµε για τις υποθέσεις που έτρεχε, αλλά και για το ποδόσφαιρο. Για να είµαι ειλικρινής, πάντως, αυτές τις µέρες δεν έχω ανέβει ξανά στο δωµάτιό του. Είναι µια τελείως άλλη ζωή χωρίς τον πατέρα µου. Ούτε υπάρχει το να τον πάρω τηλέφωνο. Τώρα που µιλάµε, τέτοια ώρα ήταν στα δικαστήρια, όπου τον έπαιρνα τηλέφωνο. Είναι µεγάλη αλλαγή για µένα. ∆εν ξέρω πώς να σου απαντήσω, ειλικρινά. Είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω αυτό που συµβαίνει, αλλά σε µεγάλο βαθµό µε βοήθησε πολύ ότι γνώριζα εδώ και δύο εβδοµάδες πόσο δύσκολα ήταν τα πράγµατα και είχα προετοιµαστεί µέσα µου.
Εσύ πότε έµαθες ότι τα πράγµατα είχαν δυσκολέψει;
Είχαµε ενηµερωθεί µε την αδελφή µου πριν µπει στην Εντατική την πρώτη φορά. Είχε µπει δύο φορές στην Εντατική. Την πρώτη στις 14 Φεβρουαρίου. Τρεις µέρες πριν, µας είχαν ενηµερώσει για τις µεταστάσεις. Μας είχαν πει ότι είναι πολύ δύσκολα τα πράγµατα και ότι µπορεί να µην τα καταφέρει.
Πρόλαβες να του πεις όλα όσα ήθελες;
Οταν το έµαθα, δεν θα έλεγα ότι αντέδρασα πολύ καλά. Το πήρα πολύ κατάκαρδα και µου είχε πει αυτό που έγραψα: «Μην κλαις, θα τον καθαρίσουµε και τον καρκίνο». Του είπα και άλλα πράγµατα προσωπικά που ήθελα. Ισως ο πατέρας µου εκείνη τη στιγµή να κατάλαβε την κατάσταση, γιατί δεν γνώριζε ακριβώς. ∆εν µπορείς, άλλωστε, να πεις σε έναν άνθρωπο που είναι τόσο άρρωστος ότι έρχεται το τέλος. ∆εν πρέπει να τον αποθαρρύνεις, δεν µπορείς να του πεις να σταµατήσει τις θεραπείες, να τα παρατήσει. Πρέπει να του δίνεις κίνητρο καθηµερινά ότι όλα πάνε καλά, ακόµα και τις µικρές διαφορές. Τα µικρά θετικά πράγµατα που βλέπαµε τα ανεβάζαµε επί χίλια.
Πρόλαβε να σου δώσει κάποιες συµβουλές;
Για το πώς θα ζήσω µόνος µου, υπήρχε πάντα αυτή η κουβέντα. Ολα τα χρόνια είχα µια καθοδήγηση. Ωστόσο, είναι πολύ διαφορετική η πορεία που θέλω να ακολουθήσω. Εγώ δεν µπορώ να είµαι ο ίδιος άνθρωπος µε τον πατέρα µου. ∆εν µπορώ να υποστηρίξω κάποια πράγµατα που έκανε. Ηταν ένας εκρηκτικός άνθρωπος και άλλος χαρακτήρας. Ούτε µπορώ να κάνω τον τρόπο ζωής που άρεσε σε αυτόν. Είµαι πιο ήρεµος. Το µόνο που ήθελε οπωσδήποτε και το διευθέτησα αφορά το γραφείο, το οποίο ήθελε να παραµείνει, γιατί είναι η µελλοντική δουλειά για εµένα και τη Μάιρα, την αδελφή µου. Το γραφείο είναι η πραγµατική κληρονοµιά του, είναι το όνοµά του. Το να φαίνεται στο µέλλον στα έδρανα το όνοµα Κούγιας θεωρούσε πως είναι η µεγαλύτερη επιτυχία του.
Θα αναλάβεις εσύ το γραφείο;
Αυτή τη στιγµή δεν µπορώ να αναλάβω το γραφείο, δεν είµαι δικηγόρος, είµαι φοιτητής ακόµη. Το γραφείο όµως θα λειτουργήσει κανονικότατα. Τα παιδιά που είναι εκεί αυτή τη στιγµή είναι εξαιρετικοί δικηγόροι, αλλά κυρίως εξαιρετικοί άνθρωποι. Είναι απερίγραπτο το πόσο έχουν βοηθήσει εµένα και τη Μάιρα αυτό το διάστηµα και θα τους ευχαριστώ για όλη µου τη ζωή. Είναι εξαιρετικοί δικηγόροι όλοι τους και οι υπηρεσίες του γραφείου θα παραµείνουν κορυφαίες. Είναι άνθρωποι που ήταν µε τον πατέρα µου χρόνια, τον αγαπούσαν και τον είχαν σαν δάσκαλό τους, σαν πατέρα τους.
Θέλω να µου µιλήσεις για τη σχέση µε την αδελφή σου, τη Μάιρα. Φαίνεστε πολύ αγαπηµένοι και ενωµένοι.
Η αδελφή µου είναι φίλη µου κυρίως. Κάνουµε παρέα, κυκλοφορούµε µαζί. Με τους φίλους µου έχει εξαιρετικές σχέσεις και εγώ µε τις φίλες της. Η καθηµερινότητά µας χρόνια τώρα είναι κοινή. Είµαστε πάντα µαζί, είµαστε δίπλα µαζί σε όλα.
Φάνηκε και στη φωτογραφία που αγκαλιάζεις τη µητέρα και την αδελφή σου σαν να είσαι πλέον ο προστάτης τους.
∆εν ξέρω αν είµαι ο προστάτης, αλλά εγώ έχω πει και στην αδελφή µου και στη µητέρα µου πως θα κάνω ό,τι µπορώ και για τις δύο. Ο,τι χρειαστεί η αδελφή µου, ό,τι χρειαστεί η µητέρα µου, οποιοσδήποτε γενικά είναι στη ζωή µου, αν µπορώ να τον βοηθήσω, µε τον δικό µου τρόπο θα το κάνω. ∆εν µπορείς να κάνεις έκπτωση σε αυτά τα πράγµατα. Αλλά, όπως έχω πει και στους φίλους µου, επειδή µου λένε πως το αντιµετωπίζω ώριµα, η αλήθεια είναι ότι έχω πονέσει και εγώ και έχω κλάψει πολύ. Οµως, πλέον, δεν µπορώ να µην κάνω κάτι, ειδικά µε τα τρέχοντα ζητήµατα που έχουµε στη ζωή µας.
Οπως µας είπες, θα ακολουθήσεις τη δικηγορία µετά τις σπουδές σου. Σε αγχώνει αυτό το βαρύ όνοµα που κουβαλάς;
Καθόλου, γιατί ο κόσµος ξέρει, και εγώ το ξέρω, ότι Κούγιας είναι ένας. Εγώ απλώς κουβαλάω το όνοµα και θέλω να γίνω όσο καλύτερος µπορώ. Οµως, εµένα µε νοιάζει γενικότερα να πετύχω στη ζωή µου µε την αξία µου και να αφήσω, όπως και εκείνος, µια κληρονοµιά. Θέλω να χαράξω την πορεία µου. ∆εν θέλω να προκαλώ κανέναν. Ούτε έχω κανέναν λόγο διαµάχης µε τον οποιονδήποτε και αυτό έχει να κάνει µε ένα ζήτηµα µε το οποίο είµαι αναγκασµένος να ασχοληθώ – και αναφέροµαι στον κ. Βαλλιανάτο. ∆εν µπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να µιλάς έτσι για έναν άνθρωπο που έχει πεθάνει. Γενικότερα, πάντως, δεν αγχώνοµαι. Ξέρω ότι ο κόσµος περιµένει κάποια πράγµατα από µένα, όµως εγώ το γνωρίζω ότι σαν τον πατέρα µου δεν θα γίνω. Εγώ θα είµαι αυτός που είµαι και θα φτάσω µέχρι εκεί που µπορώ και δεν θα σταµατήσω να προσπαθώ µέχρι να τα καταφέρω. Ο πατέρας µου ήταν ο πατέρας µου. Εγώ είµαι εγώ.
Πώς ήταν η σχέση µε τον πατέρα σου;
Είχε τα πάνω και τα κάτω, όπως σε όλους, αλλά σε γενικές γραµµές ήταν η ιδανική σχέση πατέρα – γιου. Πάντα θα µιλάω µε θαυµασµό γι’ αυτόν τον άνθρωπο. ∆εν ξέρω πώς να τον πρωτοχαρακτηρίσω. Ηταν τόσο καλός πατέρας. Ηταν πάντα εκεί για µας. Επαιρνε τέτοια τεράστια χαρά όταν καταφέρναµε κάτι. Χαρακτηριστικά θα σου πω ότι, όταν πέρασα στη Νοµική, τον πήρα τηλέφωνο και ήταν σε δίκη στη Λαµία. Ξεκίνησε να κλαίει στο τηλέφωνο από τη χαρά του και φώναζε µέσα στο δικαστήριο: «Ο γιος µου µπήκε στη Νοµική». Εφυγε από το δικαστήριο στη µέση της δίκης, πήγε και αγόρασε δέκα τούρτες και τις µοίραζε στα δικαστήρια της Λαµίας.
Ο πατέρας σου όµως είχε και κάποιους «εχθρούς». Σε αγχώνει αυτό;
Καθόλου. Εγώ ό,τι χρειάζεται για να είµαι ασφαλής το κάνω. Από εκεί και πέρα, αυτό που θα πω και στους εχθρούς του είναι ότι εγώ δεν έχω κανένα πρόβληµα µαζί τους. ∆εν µε νοιάζουν ούτε οι πεποιθήσεις του καθενός ούτε µε ποιον κοιµάται ούτε µε ποια οµάδα είναι ο καθένας ούτε το οτιδήποτε. ∆εν έχω απολύτως κανένα πρόβληµα µε κανέναν άνθρωπο. Είµαι 23 χρόνων και ο κόσµος το ξεχνάει αυτό το πράγµα. ∆εν µπορώ να ξεκινήσω τη ζωή µου µε το να φοβάµαι πώς θα αντιδράσουν οι «εχθροί» του πατέρα µου εναντίον µου. Εγώ τους περισσότερους που έχουν δικαστικές διαµάχες µαζί του τους έχω ενηµερώσει προσωπικά πως ό,τι είναι κατά τους εγώ θα το αποσύρω. ∆εν υπάρχει κανένας λόγος εγώ να προχωρήσω οτιδήποτε. Ελπίζω οι περισσότεροι να σεβαστούν τον πόνο µας, γιατί εµείς δεν µπορούµε να ξεκινήσουµε τη ζωή µας στα δικαστήρια όντας εναγόµενοι. Την ησυχία µας θέλουµε, για να προχωρήσουµε τη ζωή µας. Να τελειώσουµε τις σπουδές µας, πρώτα από όλα. ∆εν υπάρχει κανένας λόγος για τσακωµούς και αντιδικίες. Το µόνο που δεν δέχοµαι είναι αυτό που συµβαίνει τώρα. Κι εγώ δεν συµµεριζόµουν τις απόψεις του πατέρα µου σε πολλά πράγµατα, αλλά όταν ένας άνθρωπος βγαίνει και µιλάει έτσι γι’ αυτόν, ενώ έχει πεθάνει, και το κάνει σε τόσο σύντοµο χρονικό διάστηµα, αυτό δεν µπορεί να το συλλάβει το µυαλό µου.
Τελικά, παρότι οι γονείς σου είχαν χωρίσει, είδαµε τη µητέρα σου φανερά συγκινηµένη στην κηδεία.
Τη σχέση της µητέρας µου µε τον πατέρα µου όλοι τη γνωρίζουν. Εχει περάσει από χίλια κύµατα. Το γνωρίζω και εγώ σε γενικές γραµµές τι συνέβαινε. Οµως, αυτό που πάντα τους ένωνε ήµουν εγώ και η Μάιρα. Προσπάθησαν να κάνουν το καλύτερο που µπορούσαν, γιατί ήταν ο πατέρας µας και η µάνα µας. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Η µητέρα µου δεν αντιδράει έτσι επειδή έχασε τον πρώτο της έρωτα ή τον άνδρα της. Αντιδράει έτσι επειδή «έφυγε» ο πατέρας των παιδιών της. Αντιδρά έτσι επειδή τα παιδιά της από εδώ και πέρα θα µεγαλώσουν χωρίς τον πατέρα τους.
Διαβάστε περισσότερα: Χρήστος Κούγιας για Γρηγόρη Βαλλιανάτο: «Θα ήθελα να κινηθώ νομικά, λυπάμαι για το πώς ευτελίζει την κοινωνία»
