Ο Αλέξης Γεωργούλης λίγους μήνες πριν από την καταγγελία που κατατέθηκε εναντίον του για κακοποιητική συμπεριφορά είχε δώσει συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και στη Ναταλία Αργυράκη και μιλούσε για τον έρωτα τον οποίο είχε χαρακτηρίσει «καταστροφικό» και είχε δηλώσει ότι στην επόμενη σχέση του θα είναι πιο έτοιμος.
Για τον έρωτα μιλάμε…
Ο έρωτας δεν σε ρωτάει, ούτε εσύ τον ρωτάς, και δεν τον κυνηγάς. Επιμένω στη θεωρία ότι ο έρωτας είναι ο συντονισμός σου με το παρόν, όταν ερωτεύεσαι είσαι εδώ και τώρα, δεν σε νοιάζει τι ήταν ή τι θα είναι. Και γι’ αυτό είναι και καταστροφικός, γιατί κάποια στιγμή η μνήμη σε ξυπνάει. Και λες: «Τι έκανα, παράτησα τη δουλειά μου, παράτησα τους φίλους μου και τώρα που έφυγε ο έρωτας δεν έχω τίποτα». Και καταστρέφεσαι. Νιώθεις μόνος, διαλύεσαι.
Το έχεις πάθει;
Το έχω πάθει κι εγώ κάποιες φορές και κάπως έτσι το ανακάλυψα.
Πιστεύεις δηλαδή πως αν εσύ είσαι απασχολημένος με δεκάδες άλλα πράγματα, θα έρθει και θα σε βρει ο έρωτας στη γωνία; Δεν πρέπει να είσαι και λίγο ανοιχτός;
Αυτό είναι το βασικότερο πρόβλημα. όταν είμαστε απασχολημένοι με πολλά, δεν το βλέπουμε ότι μας έρχεται. Είναι από τις αρρώστιες της σημερινής κοινωνίας, που ασχολούμαστε με πολλά και τελικά με τίποτα. Είμαι ανοιχτός σε θέση, αλλά δεν ξέρω αν θα είμαι σε πράξη. Δηλαδή το μυαλό μου μού λέει «θέλω να ερωτευτώ», αλλά στην πράξη δεν ξέρω.
Κουβαλάς φοβίες ή άλλα θέματα του παρελθόντος που ίσως σε εμποδίζουν;
Δεν θα το έλεγα φοβίες. τη σχέση μπορεί να επενδύεις ή να πεις «με αυτόν τον άνθρωπο θέλω να μείνω για πάντα μαζί» – αυτό δεν είναι απλώς έρωτας, είναι αγάπη. Όταν αυτό τελειώνει, σου αφήνει πληγές, γιατί κάθε απώλεια αφήνει πληγές. Αυτό μπορεί να γίνει φοβία. Μέχρι στιγμής από τις σχέσεις που έχω περάσει καταλαβαίνω ότι δεν έχω φοβίες, γιατί έχω κατανοήσει πού πληγώθηκα και πώς πόνεσα, αλλά θυμάμαι ότι αυτές είναι οι πληγές μου, ότι αυτό συμβαίνει με αυτόν τον τρόπο και κοιτάω να με προστατεύω. Δεν μπορώ να σου πω ότι το κάνω ιδιαίτερα επιτυχημένα αυτό. Δηλαδή, έχω πληγωθεί με τον ίδιο τρόπο αρκετές φορές. Δεν θα πω «δεν θα εμπιστευτώ ποτέ ξανά άνθρωπο γιατί εμπιστεύτηκα την προηγούμενη σχέση μου και με πρόδωσε». Απαγορεύεται από τη φύση μου να το πω.
Το εργένης…
Είναι υπέροχο. Μου αρέσει πολύ. Στο δημοτικό είχα περάσει μια περίοδο μοναξιάς, είχα κάπως απομονωθεί. Τότε μου ήταν πολύ άσχημο, δεν μου άρεσε καθόλου. Με τα πολλά ταξίδια τώρα πέρασα την αίσθηση αυτής της μοναξιάς, γιατί δεν μπορούσα να φτιάξω ρίζες στις σχέσεις που έκανα, ακόμη και στις φιλικές. Δεν υπήρχε τριβή για να γίνουν πιο βαθιές. Βρήκα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα μέσα στον εαυτό μου. Αυτό το ταξίδι από τον έναν τόπο στον άλλο με έκανε να ταξιδεύω και με το μυαλό μου και με το συναίσθημά μου. Βρίσκω πράγματα τα οποία μετά κοινωνώντας τα στους άλλους κάνουν τις σχέσεις πιο όμορφες. Άρχισα να καταλαβαίνω ότι η μοναξιά είναι εποικοδομητική. Δεν λέω «άντε, πότε θα περάσει». Ακόμη και στα ερωτικά, καλό είναι να υπάρχουν παύσεις. Να μην κάνεις τίποτα, για να αρχίσεις να δημιουργείς καινούργια πράγματα.
Όποτε μπαίνω στην εργένικη περίοδο πλέον, περνάω πολύ όμορφα, γιατί ξέρω ότι επενδύω και φτιάχνω πράγματα για την επόμενη σχέση μου. Δεν ξέρω πότε θα έρθει, αλλά όταν έρθει, θα είμαι πιο εκεί, πιο ουσιαστικός, πιο έτοιμος να μπλεχτώ. Συνήθως λένε το ανάποδο, ότι όσο μένεις μόνες, τόσο πιο μόνος θες να μείνεις. Σε μένα συμβαίνει το αντίθετο, γιατί βλέπω τι μπορώ να μοιραστώ, τι μπορώ να δώσω και γίνονται πιο δεκτικός. Παλιά ήμουν πιο εγωιστής, έλεγα «έτσι είναι η σχέση, αυτό θέλω να κάνω, αν δεν ταιριάζεις μαζί μου, τσακωνόμαστε, γιατί ή θα αλλάξεις εσύ ή εγώ». Δεν έχει νόημα αυτό. Οι αλλαγές γίνονται μόνες τους και δεν χρειάζεται να κάνεις debate.
