O Πατέρας Φιλόθεος Φάρος, βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» και προχώρησε σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση. Μεταξύ άλλων, μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, αλλά και για τους λόγους που τον οδήγησαν στον δρόμο της Εκκλησίας.
«Τώρα δεν έχω πρόγραμμα, τώρα περνάω τις λίγες μέρες που μου μένουν – γιατί έχω γεράσει πολύ – ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι. Δεν έχω πόδια να περπατήσω, δεν έχω μνήμη, δεν ακούω», εξομολογήθηκε αρχικά.
«Γεννήθηκα το 1930, προσπαθώ να μπω στη νέα εποχή, αλλά έχω δυσκολία, δεν καταφέρνω να μιλάω όπως μιλάτε εσείς, δεν μπορώ να κάνω τίποτα εγώ. Φοράω ακουστικά και πάλι δεν μπορώ να τους καταλάβω. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μου μιλάνε και τους καταλαβαίνω, επομένως δεν είμαι παράλαβος, κάτι συμβαίνει μ’ αυτούς που δεν τους ακούω».
«Η πρώτη μου ζωή ήταν πιο ρηχή, τώρα έχει γίνει πολύ ρηχή. Πριν γίνω ιερωμένος, δούλευα κάποτε ως τραπεζικός υπάλληλος για 14 χρόνια και μετά έγινα κληρικός, πήγα στην Αμερική και σπούδασα. Όλα αυτά όμως που έζησα τότε έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Κι εγώ τώρα μ’ εσάς μιλάω πάρα πολύ καλά, που σημαίνει ότι δεν είμαι τρελός, εσείς μου μιλάτε με έναν τρόπο που μπορώ να καταλάβω. Αυτό δεν συμβαίνει συνήθως…», ανέφερε στη συνέχεια.
«Κληρικός έγινα γιατί είχα μία κακή οικογενειακή ζωή και για μένα η Εκκλησία ήταν απόδραση. Ο πατέρας ήταν κουρέας και ήταν καλός άνθρωπος, αλλά τον είχα παρεξηγήσει γιατί ζούσε στην Τρούμπα στον Πειραιά και είχε σχέση με μία γυναίκα που με εκείνη έκανε ένα κορίτσι. Μετά έγινε στρατιώτης, πήγε στον πόλεμο στη Μικρά Ασία και όταν γύρισε, η γυναίκα με την οποία είχε κάνει ένα παιδί, είχε βρει άλλον εραστή και ο πατέρας μου πήγε να της ζητήσει τον λόγο που το έκανε αυτό και τσακώθηκαν. Φεύγοντας ο πατέρας μου, εκείνη του πέταξε και το παιδί τους από τον δεύτερο όροφο. Το κοριτσάκι το υιοθέτησε η αδερφή του. Αυτό το κοριτσάκι είναι αδερφή μου, αλλά δεν ζει πλέον, πέθανε».
«Ο πατέρας μου ήταν μέθυσος και είχε έναν καημό… είχε στεναχωρηθεί που δεν του επέτρεψαν να πάρει το παιδί του στην οικογένεια που έφτιαξε μετά. Εγώ δεν μεγάλωσα με την αδερφή μου. Μεγάλωσα σε σκληρές συνθήκες. Εγώ αυτό για 40 χρόνια δεν το ήξερα, όταν το έμαθα το συγχώρεσα, αλλά πέθανε», εξομολογήθηκε και συνέχισε: «Ενδιαφερόμουν για τον κόσμο, αλλά έγινα κληρικός για να πάω σε ένα καλύτερο περιβάλλον».
