Ένας ηθοποιός με επιτυχημένες δουλειές σε θέατρο και τηλεόραση και ένας πρωταθλητής πόλο με συμμετοχή σε τρεις Ολυμπιάδες και το όνειρο της υποκριτικής. Παρότι φαινομενικά αταίριαστοι, μοιάζουν. Στον πληθωρικό τρόπο με τον οποίο κινούνται στον χώρο, στην κοινή αίσθηση του χιούμορ αλλά και στα παιδικά τους βιώματα. Φέτος συναντιούνται στη νέα καθημερινή σειρά του Mega «Το αύριο μας ανήκει» και μιλούν για την απροσδόκητη συνεργασία τους.
Και οι δύο θεωρείστε από τους πολύ ωραίους άντρες της τηλεόρασης.
Α. Βλοντάκης: Το να ακούς ότι είσαι ωραίος άντρας δεν είναι κάτι που σε κουράζει. Εγώ όμως πάντα ήθελα να με κρίνει ο άλλος και για πιο ουσιαστικά κομμάτια μου. ΟΚ, η εξωτερική εμφάνιση δόθηκε – θέλεις ως θείο χάρισμα; Ήταν καλά τα γονίδια;–, το θέμα είναι ότι έχεις δουλέψει πολύ περισσότερα πράγματα μέσα σου για να φτάσεις μέχρι εδώ. Δεν μου αρέσει λοιπόν να μένει κάποιος μόνο στην εξωτερική εμφάνιση. Έχω να πω και άλλα, ρε αδερφέ!
Α. Καρυστινός: Είναι και το θέμα του τίτλου. Πρέπει να μπει ο ωραίος τίτλος…
Α. Βλοντάκης: Θα σου πω όμως κάτι. Εγώ θυσιάζω ένα κομμάτι της υστεροφημίας μου ως αθλητή για να βρίσκομαι στον χώρο της υποκριτικής. Κι αυτό μπερδεύει πάρα πολύ κόσμο. Γιατί αλλιώς έχει κάποιος στο μυαλό του έναν αθλητήκαι αλλιώς έναν αθλητή που έχει κάνει και μια γυροβολιά ως ηθοποιός.
Α. Καρυστινός: Υπάρχει κανείς αθλητής στο εξωτερικό που να έγινε ηθοποιός;
Α. Βλοντάκης: Ο Μπαντ Σπένσερ. Ήταν πολίστας πριν γίνει ηθοποιός.
Α. Καρυστινός: Είδες; Και ήταν και ασχημομούρης! Ενώ εσύ τα έχεις όλα.
Α. Βλοντάκης: Αυτά είναι εσωτερικά –δικά μου– φαντάσματα και παλεύω ακόμη μαζί τους. Δεν θέλω να σκοτώσω την καριέρα του αθλητή και να είμαι ξαφνικά «ο Βλοντάκης, ο ηθοποιός». Όταν το ακούω αυτό, βγάζω φλύκταινες.
Έχετε παραδεχτεί πως από μικρά παιδιά θυμάστε τον εαυτό σας σε ένα αεροπλάνο με μια βαλίτσα στο χέρι. Για ποιον λόγο ο καθένας;
Α. Βλοντάκης: Εμένα κυριολεκτικά η ζωή μου ήταν με μια βαλίτσα στο χέρι λόγω αθλητισμού. Έμενα στα Χανιά τότε, 14 χρόνων παιδί, έμπαινα αρχές καλοκαιριού σε ένα αεροπλάνο με την Εθνική Ομάδα και δεν ήξερα πότε θα γυρίσω.
Η αλήθεια είναι ότι ως παιδί στερήθηκα πολλά πράγματα λόγω του αθλητισμού. Το «στερήθηκα» βάλ’ το σε εισαγωγικά γιατί πάντα κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις.
Τι στερήθηκες;
Α. Βλοντάκης: Ξενύχτια με φίλους, πενταήμερες εκδρομές, παιχνίδι, ανεμελιά. Ακολουθούσα στρατιωτικό πρόγραμμα. Τα προσπέρασα όμως όλα αυτά συνειδητά γιατί γούσταρα τον αθλητισμό.
Α. Καρυστινός: Εγώ τα έκανα όλα –και τις πενταήμερες και τα ξενύχτια με φίλους– και τα ευχαριστήθηκα. Από μικρός, όμως, έπρεπε να ταξιδεύω συχνά για οικογενειακούς λόγους, καθώς ο πατέρας μου έμενε εκτός Ελλάδος. Ακόμη και σήμερα θα με δεις με ένα backpack στην πλάτη.
Α. Βλοντάκης: Με τα βασικά, ε;
Α. Καρυστινός: Βάζεις μέσα το νερό, τα κείμενά σου, τα φρούτα και τα σνακ σου, καθαρές κάλτσες –σαν τους στρατιώτες– και ξεκινάς τη μέρα σου.
Ειδικά για σένα, είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια έμενες με την οικογένειά σου στο Λονδίνο και πηγαινοερχόσουν για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Τώρα έχουν αλλάξει τα δεδομένα;
Α. Καρυστινός: Πάντα ήθελα να φύγω στο εξωτερικό. Mάλιστα, είχαμε ξεκινήσει με τη γυναίκα μου ξένες γλώσσες – ιταλικά και γερμανικά. Σχεδιάζαμε να φύγουμε όταν το παιδί μας θα ήταν ακόμη μικρό, ώστε να κερδίσει αυτή
την εμπειρία.
Η σύζυγός σου και η κόρη σου βρίσκονται ακόμη στο Λονδίνο;
Α. Καρυστινός: Ας μην το αναλύσουμε περισσότερο. Το θέμα είναι πως τώρα είμαι στην Ελλάδα για τα γυρίσματα της σειράς του Mega και από τις 7 Οκτωβρίου (κάθε Τετάρτη με Κυριακή) θα βρίσκομαι στο Θέατρο Νέος Ακάδημος, όπου θα κάνουμε τη θεατρική μεταφορά της ταινίας Οι άθικτοι. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία που συγκλόνισε τη Γαλλία μέσα από ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε με τα πραγματικά πρόσωπα της ιστορίας – ενός τετραπληγικού και του Αλγερινού φροντιστή του. Χρησιμοποιώντας τα δικαιώματα του σεναρίου της γαλλικής ταινίας και τις βιογραφίες των ίδιων, θα κάνουμε αυτή την παράσταση με τονΣπύρο Χατζηαγγελάκη, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη.
Η κόρη σου έχει καταλάβει τι δουλειά κάνει ο πατέρας της;
Α. Καρυστινός: Η κόρη μου είναι 5,5 χρόνων. Η αλήθεια είναι πως δεν της το είχα κάνει σαφές –και σε αυτό είχε βολέψει πολύ το γεγονός ότι δεν βλέπαμε ελληνική τηλεόραση στην Αγγλία–, φέτος ουσιαστικά της το αποκάλυψα. Αλλά καταλάβαινε και πριν τι αρέσει στον μπαμπά – το θέατρο, το σινεμά, το διάβασμα.
Αντώνη Βλοντάκη, ως έμπειρος πατέρας τι θα τον συμβούλευες;
Α. Βλοντάκης: Εμένα τα κορίτσια μου είναι 17 και 16 και ο μικρός 14. Θα του έλεγα να μην ακούσει καμιά συμβουλή. Πραγματικά, όμως! Ούτε εγώ είχα καμιά ιδιαίτερη εμπειρία στο κομμάτι της πατρότητας. Μήπως μου έδωσε κανείς εγχειρίδιο πώς να μεγαλώσω τα παιδιά μου; Προσπαθείς να κάνεις ό,τι καλύτερο, σύμφωνα με τα πιστεύω και τις αρχές σου. Αλλά ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν τα έχεις μεγαλώσει σωστά, ζεις συνέχεια με αυτό το άγχος.
Τελικά οι άντρες ωριμάζουν πραγματικά όταν έρχεται στη ζωή τους ένα παιδί ή παραμένουν και οι ίδιοι παιδιά;
Α. Βλοντάκης: Εγώ θα πω πως μόλις συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες το πώς πρέπει να μας φέρονται –σαν μικρά παιδιά– θα είναι όλα καλύτερα. (Γελάει.)
Α. Καρυστινός: Ακόμη και τη μεγαλύτερη ανοησία να κάνω, θα την κάνω ώριμα. Και θα την ευχαριστηθώ κιόλας. Τώρα το πώς θέλει ο καθένας να σε βλέπει με τα μάτια του είναι άλλη ιστορία.
Α. Βλοντάκης: Ακριβώς! Και όταν μεγαλώνεις θα την κάνεις τη χαζομάρα, αλλά γνωρίζοντας πια ότι πρόκειται για χαζομάρα.
Τι ονειρεύεστε για τα χρόνια που έρχονται;
Α. Βλοντάκης: Θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω στην πατρίδα μου, τα Χα νιά. Και μάλιστα να μείνω στο χωριό μου, καμιά 40 χλμ. έξω από την πόλη, και να φροντίζω τον κηπάκο μου. Θα παραμείνω ωστόσο στην Αθήνα για όσο με έχουν ανάγκη τα παιδιά ή όσο θεωρώ εγώ ότι με έχουν ανάγκη.
Α. Καρυστινός: Μέχρι τα 80 του εννοεί. (Γελάει.)
Α. Βλοντάκης: Ακριβώς αυτό! (Γελάει.) Μετά ναι, θα φύγω. Η Αθήνα όσο γοητευτική κι αν είναι, κουράζει. Μέσα στην επόμενη δεκαετία πιστεύω θα τα έχω καταφέρει.
Α. Καρυστινός: Στην επόμενη δεκαετία θα έχω μια κόρη στην εφηβεία, άρα μάλλον στην Αθήνα με βλέπω, να δουλεύω. Άργησα να γίνω πατέρας γιατί ήθελα να κάνω τις πενταήμερες και τα ξενύχτια που στερήθηκε ο Βλοντάκης!
