Η Άντζελα Δημητρίου σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό ΟΚ μίλησε για τη συμμετοχή της στο J2US αλλά και τη σχέση της με την Καίτη Γαρμπή.
Με τη συμμετοχή σου στον προηγούμενο κύκλο του J2US έδειξες πως είσαι άνετη και ακομπλεξάριστη, καθώς έπρεπε να αναμετρηθείς με τραγούδια που δεν ήταν ακριβώς του στυλ σου.
Άντζελα: Όντως, έτσι είναι. Μέχρι και ιταλικό τραγούδι είπαμε και αισθανόμουν ωραία. Είναι ωραίο να δοκιμάζεις νέα πράγματα. Ο Νίκος Κοκλώνης είναι από τους ανθρώπους που βοηθάει με τον οποιονδήποτε τρόπο μπορεί. Το ίδιο κάνω και εγώ. Το να είμαι, λοιπόν, coach σε ένα μουσικό σόου το χάρηκα γιατί πρωτίστως μπόρεσα να δώσω στον Παύλο Σταματόπουλο ένα διαφορετικό προβάδισμα
και να τον κάνω, αν θέλεις, να τραγουδάει καλά. Είναι ωραίο πράγμα να μπορείς να δίνεις και, αλίμονο, εννοείται πως θα έλεγα και τραγούδια άλλων καλλιτεχνών, Ελλήνων και ξένων. Δεν είναι ωραίο να πηγαίνεις σε ένα μουσικό σόου και να λες τα δικά σου τραγούδια μόνο, όταν δεν είναι αυτό το κόνσεπτ.
Στο J2US έπρεπε να κριθείς και από δύο συναδέλφισσές σου, την Καίτη Γαρμπή και τη Δέσποινα Βανδή.
Άντζελα: Τις οποίες σέβομαι και εκτιμώ πολύ.
Υπήρξε πάντως μια αμηχανία –τουλάχιστον στα πρώτα lives– με την Καίτη Γαρμπή.
Άντζελα: Και πάντα σε ένα μουσικό σόου υπάρχει και η ίντριγκα.
Μιλήσατε με την Καίτη; Υπήρξε κάτι που δεν είδαμε στον αέρα;
Άντζελα: Και μιλήσαμε και την αγαπώ και το ξέρει. Αργότερα πήγα και την είδα στο Νox, όπου τραγουδάει με τον Ρέμο. Δεν έχω κάτι με την Καίτη και όταν ακούγονται φράσεις όπως «δεν μιλάς με την Καίτη», «κάτι έχει η Καίτη μαζί σου» ή «παλιά ήσασταν συγγενείς και τώρα δεν είστε», αυτά δεν είναι ωραία. Δεν θέλω να έχω έχθρα με κανέναν συνάδελφό μου. Επίσης, αν μπορώ να βοηθήσω κάποιον, θα το κάνω. Στο J2US ήμουν ήρεμη, και πάνω στην πίστα και στα παρασκήνια, περιμένοντας οδηγίες. Μου έλεγαν «έλα στις 2.00 το μεσημέρι» και ήξερα πως θα κάνω την πρόβα μου στις 8.00 το απόγευμα. Μέχρι τότε δεν έτρωγα τίποτα, ήμουν μόνο με νερό και καφέ. Είμαι στρατιώτης στη
δουλειά.
Και πολύ γενναιόδωρη, όπως θυμάμαι. Είχαμε έρθει πριν από χρόνια με την παρέα μου να σε ακούσουμε και όταν μας πλησίασες από την πίστα, μια φίλη μου έβγαλε το δαχτυλίδι της και σου το χάρισε. Αυθόρμητα έκανες το ίδιο, αλλά το δικό σου ήταν πανάκριβο.
Άντζελα: Πού το θυμήθηκες αυτό; Το θυμάμαι. Έτσι έχω μάθει. Όσο δίνεις, έρχονται. Μου αρέσει να δίνω χαρά.
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
