Ο Δημήτρης Μοθωναίος διηγείται πολλές ιστορίες στο ΟΚ! από τη ζωή του όπως την έχει διαμορφώσει σήμερα, εστιάζοντας στη θετική της πλευρά. Ο Δημήτρης Μοθωναίος στη συνέντευξή του θυμάται την εσωστρέφεια που είχε ως παιδί, αλλά και πώς μεγαλώνοντας θέλησε να κοινωνικοποιηθεί.
Δείχνεις αρκετά εξωστρεφής. Πώς είσαι όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού σου;
Όλοι έχουμε όλες τις πλευρές μας. Γενικά, δεν μου αρέσει η θλίψη. Δεν αποφεύγω κανένα συναίσθημα –όσο πιο πολύ το αποφεύγεις, τόσο περισσότερο σε τραβάει–, αλλά προτιμώ να μπαίνω μέσα στη χαρά. Στη δουλειά θα με δεις σοβαρό, πειθαρχημένο αλλά στη ζωή μού αρέσει η πλάκα. Την ίδια τη ζωή δεν την παίρνω πολύ στα σοβαρά γιατί δεν βγαίνει αλλιώς – τουλάχιστον για έναν ψυχισμό σαν τον δικό μου είναι δύσκολο. Μου αρέσει να σκέφτομαι πως «τα πάντα είναι παιχνίδι».
Ως παιδί ποια ήταν τα παιχνίδια σου;
Παιδικός μου ήρωας ήταν ο Spiderman. Από εκεί και πέρα, ήμουν ένα εσωστρεφές παιδί που διάβαζε πάρα πολύ. Δεν υπήρχε χρόνος για παιχνίδι. Οι γονείς μου λένε ότι μόνος μου ήθελα να διαβάζω. Δεν ξέρω βέβαια ποιο παιδί επιλέγει να διαβάσει μυθολογία αντί για τον Ποπάυ… Θεωρώ ότι υπήρχε μια κατεύθυνση από εκείνους. Όπως δεν με άφηναν και να βλέπω καθόλου τηλεόραση.
Δεν έπαιζες με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς;
Είχα πολύ διάβασμα εγώ δυστυχώς. Μετά το σχολείο είχα δύο ιδιαίτερα και μετά διάβασμα, οπότε πότε να προλάβω να παίξω; Δεν γινόταν! Από το νηπιαγωγείο ακόμη, μιλούσα αγγλικά. Και ύστερα γαλλικά και γερμανικά. Γενικά στην οικογένειά μου η γνώση έχει πολύ μεγάλη αξία. Ήμουν ο πιο καλός μαθητής του σχολείου. Στο Γυμνάσιο σταμάτησα να διαβάζω και άρχισα τις κοπάνες. Έγινα και πρόεδρος του 15μελούς. Συνειδητοποίησα ότι είχα περάσει πολύ καιρό στην απομόνωση και είχα ανάγκη να κοινωνικοποιηθώ. Ήθελα να κάνω παρέες και να βγω έξω. Τώρα πια έχω βρει μια ισορροπία αλλά με βλέπω με ευκολία ξανά στην απομόνωση.
Δηλαδή;
Γράφω από μικρός, οπότε με φαντάζομαι ίσως σε μια άλλη χώρα, μέσα σε ένα σπίτι, να γράφω μυθιστορήματα και νουβέλες και να τα στέλνω. Να μην έχω καμιά επαφή με τον έξω κόσμο. Το έχω φτιάξει όλο μέσα στο μυαλό μου. Γενικά δεν θέλω να δεσμεύομαι σε μια χώρα, ένα επάγγελμα ή μια συνθήκη. Μόνο στις σχέσεις μού αρέσει να δίνομαι και στους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους.
Τα μοιράζεσαι αυτά που γράφεις;
Όχι πολύ εύκολα.
Θυμάσαι το πρώτο σου κείμενο ως παιδί;
Ένα από τα πρώτα που έγραψα, και μάλιστα δημοσιεύτηκε σε περιοδικό, ήταν το Νίσυρος, το κοχύλι του Αιγαίου. Αυτός ήταν ο τίτλος και αφορούσε τις διακοπές μου. Σοκαρίστηκα όταν ως παιδί είδα το κείμενο και το ονοματεπώνυμό μου τυπωμένο στο περιοδικό.
Διαβάστε περισσότερα στο ΟΚ! που κυκλοφορεί με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο».
