O Concept Maker, αφηγητής ιστοριών, πολυσχιδής και εκκεντρική προσωπικότητα, ο πιο σταρ «αγοραστής» από την εκπομπή Cash ot Trash, Γεώργιος Καράμπελλας μιλά για τα παιδικά του χρόνια και τη σχέση του με την Ελλάδα.
Πού πέρασες τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στις Βρυξέλλες γιατί ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός και ήταν στο ΝΑΤΟ. Για μένα είναι καρμικό που γεννήθηκα στο κέντρο της Ευρώπης και αμέσως μου δόθηκε μια ώθηση να μάθω και να δω όσα περισσότερα μπορούσα.
Μιλάς πέντε ξένες γλώσσες;
Ναι, μιλάω αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά και ρωσικά. Τα έμαθα όλα μέχρι την ηλικία των 25, ταξιδεύοντας, διαβάζοντας ξένα περιοδικά και βιβλία, μιλώντας στον φούρναρη, σε όσους συναντούσα στον δρόμο. Ένιωθα από 0 ετών πολίτης του κόσμου. Όσο μεγάλωνα και καταλάβαινα, ήταν αναγκαστικό για μένα να ξεφύγω από την άσχημη νέα Ελλάδα.
Μα δεν υπάρχει κάτι να αγαπάς σε αυτή τη νέα Ελλάδα;
Ασφαλώς. Πολλά. Σε αυτήν ανδρώθηκα, σε αυτήν έγινα πετυχημένος. Αλλά ένιωθα πάντα και αποξένωση. Ίσως να ξεκίνησε από τη δύσκολη σχέση που είχα με τον πατέρα μου, που ήταν στρατιωτικός, Μανιάτης και δικηγόρος. Εκείνες τις δεκαετίες, με όλες τις αστικές καταβολές και τα στερεότυπα που κουβαλούσαν, συν το επάγγελμα, ξαφνικά βρέθηκαν με ένα τέτοιο παιδί που δεν ήξεραν πού να το τοποθετήσουν. Από τη μία πρόβαλλαν τα δικά τους πρότυπα πάνω μου και από την άλλη μου έκαναν καλό γιατί δεν με άφησαν ήρεμο σε μια γωνία. Αυτό που τώρα ονομάζουμε «bullying» και «διαφορετικότητα» –χαίρομαι πολύ που τελευταία βγαίνουν όλα– εγώ τα έχω ζήσει.
Πώς το διαχειρίστηκες;
Για πάρα πολλά χρόνια όμως είχα πέσει στο εξής: ακριβώς επειδή υπήρχε πολλή αγάπη στην οικογένεια, υπήρχε συναίσθημα, έμαθα την έννοια της αγάπης. Ειδικά η σχέση με τη μητέρα μου ήταν υπέροχη. Οπότε σκεφτόμουν πως «εφόσον αυτοί οι άνθρωποι σε αγαπάνε, εκείνοι ξέρουν καλύτερα». Αυτό όμως με κατέτρωγε με αποτέλεσμα να μην έχω αυτοπεποίθηση. Τι είχε συμβεί; Οι άνθρωποι που πίστεψα, ακόμα και η ίδια μου η μητέρα, δεν μου απέδιδαν ούτε το απλό, ότι ήμουν, ας πούμε, ένας γοητευτικός άνθρωπος. Ούτε αυτό δεν μου έδιναν.
Και πώς απέκτησες αυτοπεποίθηση;
Έζησα όπως σου περιγράφω μέχρι τα 35 μου. Πώς ήρθε η κάθαρση; Γύρω στα 35 μου «έφυγε» ο πατέρας μου και αμέσως άλλαξαν οι ισορροπίες. Έφυγε το κυρίαρχο και μια φωνή εσωτερική μού είπε: «Δεν είσαι καλά. Δεν σου αξίζει. Έχεις τη χαρά της ζωής και της δημιουργίας». Δεν ήμουν άνθρωπος που είχα κατάθλιψη επειδή ήμουν αποτυχημένος. Είχα επιτυχία και δεν μπορούσα να τη χαρώ. Ξέσκιζα τις σάρκες μου, αποξενώθηκα από τους πάντες, έκανα μεγάλη κουβέντα με την οικογένειά μου, αλλά δεν απευθύνθηκα ποτέ σε ψυχολόγο. Όχι γιατί δεν πιστεύω στη σπουδαιότητα του επαγγέλματός τους, αλλά γιατί ο τρόπος του μυαλού μου είναι ούτως ή άλλως υπεραναλυτικός, οπότε ένιωθα πως δεν θα μου έκανε κάτι. Ωρίμασα μόνος μου, ταξίδεψα, διάβασα. Πήρα τη ζωή μου στα χέρια μου και αγάπησα τον εαυτό μου.
