Ένα reunion από εκείνα που αφήνουν εποχή ξεκινά από τις 17 Μαΐου στο θέατρο Παλλάς. Η Μαντώ, η Πωλίνα, η Σοφία Βόσσου, ο Κώστας Μπίγαλης και ο Αργύρης Αγγέλου ζωντανεύουν τους ήρωες που υπογράφει η Θέμις Μαρσέλλου και μας ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο μέσα από τα τραγούδια τους που έχουν διασκευαστεί για τις ανάγκες του Reunion the musical. Με αφορμή αυτό το νέο μουσικό ταξίδι, η Πωλίνα μίλησε στο okmag για τη συναισθηματική δυναμική αυτής της παράστασης, αλλά και την τάση της επιστροφής στις μουσικές που αγαπήσαμε.
Τι θα δούμε στο Reunion the musical;
Θα ξεκινήσω από το συναίσθημα και εκεί θα το αφήσω γιατί τα άλλα είναι καλύτερο να τα ανακαλύψει κάποιος μόνος του. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια κατάσταση νιρβάνα και ξαφνικά να μπαίνεις σε έναν κόσμο συγκινησιακό που όλα σου θυμίζουν το παρελθόν και αναμνήσεις. Έρχονται πρόσωπα ξαφνικά μέσα από γωνίες. Σου θυμίζουν την παιδική ηλικία, αρώματα και γεύσεις και μυρωδιές. Το ταλέντο αναμειγνύεται με τα κείμενα και με την Παραγωγή και συνθέτουν ένα αποτέλεσμα που το ζητούσα πάρα πολύ τώρα. Όχι ότι αποποιούμαι τα 80s – 90s. Αυτά άλλωστε ήταν και η αφορμή για το Reunion the musical. Αλλά κάποιοι από εμάς, επειδή μας αρέσει η μουσικοθεατρική παράσταση, έκανε τον κύκλο του και ήρθε ως “θείο δώρο”. Η Θέμις Μαρσέλλου, η συγκεκριμένη Παραγωγή, οι συγκεκριμένοι συνεργάτες και ένα πρωτότυπο σενάριο που σε ταξιδεύει. Ελπίζω αυτό το ταξίδι να έχει διάρκεια.
Νομίζω ότι και η πορεία σας με τον Γιώργο τον Μαρίνο και τον Σταμάτη Κραουνάκη δήλωνε αυτή σας την αγάπη.
Με τον Γιώργο Μαρίνο, με τον Σταμάτη Κραουνάκη έκανα και εκεί θεατρικούς μονολόγους και με τη Σοφία Βογιατζάκη στο Αγγέλων Βήμα (σ.σ με την παράσταση «Κορίτσια από την αρχή») και με τις «Τρεις κόρες εν καμίνω» του Βασίλη Μυριανθόπουλου στο Shamone. Αλλά αυτό είναι πλέον ένα musical που όλοι οι συνεργάτες, το κείμενο, η μουσική είναι αυτό που λέμε «ταβάνι»! Είμαστε τόσο προστατευμένοι που βγάζουμε τον καλύτερο εαυτό μας.
Έχετε σφραγίσει εξάλλου μια εποχή με τα τραγούδια σας.
Αυτά συνεχίζονται, οι συναυλίες μας στο Κύτταρο, στο 8ball, στο Faliro Summer Theater.
Αυτή την τάση για επιστροφή στα τραγούδια από τα 80s και τα 90s την ξεκινήσατε εσείς;
Εμείς την ξεκινήσαμε. Για την ακρίβεια ξεκίνησε μόνο του από τις ηλικίες 25-30 μέσα στην οικονομική κρίση. Σας το λέω γιατί το βιώσαμε με τον Κώστα Μπίγαλη στο τέλος του 2012. Μας πλησίασε ο συγχωρεμένος γιος του, του συγχωρεμένου Χάρρυ Κλυνν (σ.σ Νίκος Τριανταφυλλίδης) που είχε το Gagarin και μας το πρότεινε. Είπα εντάξει γιατί με τον Μπίγαλη είχαμε κάνει και το «Άχ Μαρία» και μετά χαθήκαμε για χρόνια. Λέω «Ποιοι άλλοι θα είμαστε;». Μου λέει «δεν θα είναι άλλοι». Λέω «τι λέει;». Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι κάποιο συγκρότημα. Κι όταν μπήκαμε στο Gagarin τέλος του 2012, λίγο πριν μπει η Πρωτοχρονιά του 2013 και είδαμε 800 άτομα αναρωτιόμασταν αν είμαστε στη σωστή αίθουσα. Λέμε «για εμάς έγινε αυτό;». Αυτό έγινε μετά ξανά στο Κύτταρο. Μετά ήρθε στην παρέα ο Χαριτοδιπλωμένος, μετά ήρθε η Μαντώ με τον Δάκη, τώρα σας λέω σε μια πορεία 6-7 χρόνων που γίνεται πανικός όπου κι αν πάμε. Ο φίλος μας ο Δάκης φεύγοντας πριν από 2 χρόνια, άφησε ένα τεράστιο κενό. Γιατί ο Δάκης ήταν όλες οι δεκαετίες! Και βρήκαμε την τέλεια αντικαταστάτρια, τη Σοφία Βόσσου.
Είπατε στη συνέντευξη τύπου ότι «για να πας μπροστά, πρέπει να πας και λίγο πίσω». Είναι κάτι που το χρησιμοποιούν οι άνθρωποι σε δύσκολες συνθήκες για να βρουν τη βάση τους.
Γυρίσαν στα χρόνια της αθωότητας μέσα στην οικονομική κρίση. Άφησαν τα φασόν που δεν τους έδιναν τίποτα συναισθηματικά. Δεν τα αποποιούμαστε τα τραγούδια, αλλά αυτοί οι άνθρωποι ανακάλυψαν τα χρόνια αυτά, τον στίχο αυτό που τότε τον έβριζαν. Με αυτά πορεύτηκε ο κόσμος μέχρι να βγούμε τα 4-5 δύσκολα χρόνια από την οικονομική κρίση. Εμάς εκείνη την εποχή μας δόθηκε αυτό το δώρο. Δεν το καταλάβαμε από την πρώτη στιγμή. Καταλάβαμε στη συνέχεια ότι έχει όλο γυρίσει σε αυτές τις δεκαετίες που οι άνθρωποι ήταν προφανώς ευτυχισμένοι, ανέμελοι, κάτι άλλο από αυτό που ζούμε και βιώνουμε τώρα.
Και έχουν παίξει ρόλο και τα social media που επαναφέρουν τραγούδια από παλαιότερα χρόνια.
Το κοινό εκτός από 25-30, είναι 18 χρονών, μην σου πω και κάτι μωρά που τραγουδάνε τις «Σεϋχέλλες». Τι να κάνω; Ό,τι και να κάνω στην καριέρα μου, και να είμαι σε μουσικοθεατρικές παραστάσεις, με το «Ροζ μπικίνι» θα με θάψουν.
Διαβάστε επίσης:
6 πράγματα που μάθαμε για το Reunion των Μαντώ, Πωλίνα, Βόσσου, Μπίγαλη και Αγγέλου
Μαντώ, Πωλίνα, Βόσσου, Μπίγαλης και Αγγέλου στο πιο ανατρεπτικό Reunion
