Η μοναδική Ελληνίδα σταρ του θεάτρου, με μια πορεία 40 χρόνων στην κορυφή, στοχοπροσηλωμένη την τελευταία δεκαετία στην αφύπνιση της συλλογικής μνήμης των Ελλήνων, από τη σκηνή, την κινηματογραφική οθόνη και την τηλεόραση, υποδέχεται πρώτη φορά το ΟΚ! στο ρετιρέ διαμέρισμά της στην οδό Μαυροματαίων, για την πιο προσωπική συνέντευξη της ζωής της.
Επικρατεί απόλυτη ησυχία στο καλόγουστο, αρχοντικό ρετιρέ απέναντι στο Πεδίον του Άρεως. Το μόνο που ακούγεται κάποιες στιγμές είναι το γάβγισμα της χαδιάρας Κούκι, η οποία απολαμβάνει τη θέα από το μπαλκόνι. Η Μαριτίνα είναι στη δουλειά της, θα έρθει αργά το βράδυ. Η Νατάσα, η στενή συνεργάτιδα που βρίσκεται στο πλάι της Μιμής Ντενίση τα τελευταία 32 χρόνια, κρατάει στα χέρια της μερικές πυκνογραμμένες σελίδες χαρτιού. «Δες γράμματα. Εγώ τώρα πρέπει να τα καταλάβω και να τα πληκτρολογήσω» μου λέει δήθεν ενοχλημένη, αλλά γελώντας. Είναι τα επόμενα επεισόδια για τη νέα φιλόδοξη σειρά «Madre – Μάνα» με την υπογραφή της Μιμής Ντενίση. Πρόκειται στην ουσία για την τηλεοπτική συνέχεια των έργων της «Σμύρνη μου αγαπημένη» –θριάμβευσε και στην κινηματογραφική εκδοχή του–, «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη», με γυρίσματα σε εμβληματικούς χώρους στη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Ξάνθη που θα αναδείξουν τις φυσικές ομορφιές της Μακεδονίας και της Θράκης.
Η μόρφωση και η παιδεία που έχεις σου έχουν δώσει πολλές διαφορετικές επιλογές έκφρασης και ουσιαστικής παρέμβασης, στο πλαίσιο της δουλειάς σου.
Η ελληνική παιδεία δεν φροντίζει να δίνει την αλήθεια στον κόσμο. Αυτό ξεκινάει από παιδί, γιατί έτσι γαλουχείται. Γι’ αυτό ευγνωμονώ πάντα τους γονείς μου και την οικογένειά μου. Μια εύπορη, αστική, μεγαλοαστική οικογένεια, με την έννοια της παιδείας. Οι παππούδες και οι προπαππούδες μου δεν ζούσαν στο χωριό. Η γιαγιά μου είχε πάει στο Κολλέγιο και στο πανεπιστήμιο. Είμαι η μόνη που έχει τέσσερις γενιές στο Κολλέγιο – η γιαγιά μου, η μαμά μου, εγώ και η Μαριτίνα. Πάντα λοιπόν στο σπίτι μου έλεγαν: «Τα δαχτυλίδια πέφτουν, τα δάχτυλα μένουν». Δηλαδή δεν είναι σπουδαία τα χρήματα, μπορεί να τα χάσεις κάποια στιγμή. Πρέπει να έχεις παιδεία. Η παιδεία μού έδωσε τη δυνατότητα να είμαι ανεξάρτητη. Και αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο, γιατί πάντα έκανα επιλογές μόνη μου. Αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο όπλο.
Δεν είχες την ανάγκη να στηριχτείς ποτέ σε κάποιον άντρα;
Σε έναν βαθμό στηριζόμουν και στον Γιάννη (σ.σ. Φέρτη) και στον Αντώνη (σ.σ. Τρίτση). Αλλά στηρίζονταν ακόμη περισσότερο εκείνοι σε μένα. Δεν είχα άντρα καναλάρχη, εφοπλιστή, που με επέβαλε. Έγινε μόνο του αυτό που είμαι.
Κάπως σαν «ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ» ακούγεται αυτό.
Η Αλίκη το έλεγε αυτό, όχι εγώ. Δεν είμαι ο άντρας της ζωής μου. Είμαι πολύ γυναίκα. Είμαι η κινητήριος δύναμη της ζωής μου και άλλων ανθρώπων γύρω μου.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί στα περίπτερα!
Διαβάστε επίσης: Μιμή Ντενίση για Γιάννη Φέρτη: «Ζήσαμε μαζί δέκα χρόνια γεμάτα αγάπη, έρωτα και δημιουργία»
