«Τίποτα δεν είναι πιο αναγκαίο και πολύτιμο για τον άνθρωπο παρά η ελευθερία. Αν δεν έχεις τροφή, αν δεν έχεις γνώσεις, αν δεν έχεις ανέσεις, υποφέρεις. Αν δεν έχεις ελευθερία, τότε δεν υπάρχεις. Γιατί τότε μπορείς να λογαριάζεσαι για άνθρωπος. Τι είναι η ελευθερία; Ελευθερία είναι η ευθύνη. Το δικαίωμα να είμαι υπεύθυνος κάθε στιγμή, σε κάθε περίπτωση. Ελευθερία είναι το χρέος, έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης.
«Αθάνατος» και «ελεύθερος» φώναζε ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί έξω από το σπίτι του λίγο πριν από το τελευταίο «αντίο στον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Δύο επίθετα που θα χαρακτηρίζουν αιωνίως τον Μίκη Θεοδωράκη.
Τον Σεπτέμβριο του 1973 στο σπίτι του παίζοντας πιάνο. Τη συγκεκριμένη χρονιά είχε γράψει τη μουσική για την ταινία Τίτο: Η μεγάλη επίθεση, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Ρίτσαρντ Μπάρτον. 
Η ιστορική συναυλία στο Γήπεδο Καραϊσκάκη ήταν η πρώτη που έγινε μετά την πτώση της Χούντας το 1974. Στο στιγμιότυπο διακρίνονται εκτός από τον Μίκη Θεοδωράκη, ο γιος του Γιώργος, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Πέτρος Πανδής και η Μαρία Φαραντούρη. Η προσέλευση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη που διοργανώθηκε και δεύτερη συναυλία, ενώ το πλήθος φώναζε «Δώστε τη Χούντα στον λαό» 
Τον Ιανουάριο του
1978 στην πλατεία Ρέμπραντ στο Άμστερνταμ. Τη συγκεκριμένη χρονιά είχε βάλει υποψηφιότητα με το ΚΚΕ για δήμαρχος Αθηνών καταλήγοντας τρίτος σε ψήφους
Στις εθνικές εκλογές τον
Νοέμβριο του 1974, αφότου είχε ψηφίσει και είχε επιστρέψει στο πολιτικό του γραφείο στον Πειραιά. Στις εκλογές αυτές είχε κερδίσει η Νέα Δημοκρατία με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Τον Αύγουστο του 1968 με τον Ιταλό
τραγουδιστή Αλ Μπάνο και την κόρη του Μαργαρίτα στο σπίτι του στο Βραχάτι Κορινθίας. Ο Μίκης τότε ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό λόγω των ιδεολογικών του πεποιθήσεων. Στοπιάνο μαθαίνει στον Ιταλό καλλιτέχνη το τραγούδι του «Το γελαστό παιδί», το οποίο στη συνέχεια εκείνος διασκευάζει στα ιταλικά με τον τίτλο Il ragazzo che sorride γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία.
Τον Αύγουστο του 1970 στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας με τη σύζυγό του Μυρτώ Αλτίνογλου και τα
παιδιά τους, Γιώργο και Μαργαρίτα. Τον Οκτώβριο του 1983 ο μεγάλος δημιουργός τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν για τη συνδρομή του στην ενίσχυση της ειρήνης μεταξύ των λαών.
Στο Παρίσι, στην πρεμιέρα της ταινίας
Οι εραστές του Τερουέλ (1962), με τη σύζυγό του Μυρτώ. Τη μουσική της ταινίας είχε γράψει ο ίδιος, με ερμηνεύτρια την Εντίθ Πιαφ.
Τον 1968 με τα παιδιά του, Γιώργο και Μαργαρίτα, στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη μετά την απελευθέρωσή του από τις φυλακές Αβέρωφ λόγω της αμνηστίας που δόθηκε τα προηγούμενα Χριστούγεννα. Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο
του Το χρέος κάνει μια συγκλονιστική περιγραφή για την παραμονή του εκεί. «Στις 21 Αυγούστου πιάστηκα στο Χαϊδάρι. Στο τέταρτο πάτωμα στην οδό Μπουμπουλίνας, στο κελί αριθμός 4 περίμενα το μαρτύριο και τον θάνατο. Στις 4 Σεπτεμβρίου μού έφεραν χαρτί και μολύβι. Τότε έγραψα 32 ποιήματα. Τις προηγούμενες μέρες τις πέρασα με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, περιμένοντας να με πάρουν για το μαρτύριο ή για την εκτέλεση».
Με την κόρη του Μαργαρίτα στο σπίτι τους στη Νέα Σμύρνη. Η συγκεκριμένη φωτογραφία βρίσκεται στο εξώφυλλο του βιβλίου που έγραψε αργότερα εκείνη με τίτλο «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού». 
Στη Ρώμη ύστερα από εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. 
Το 1963 σε στούντιο της ΕΡΑ κατά τη διάρκεια προβών για την ηχογράφηση της «Γειτονιάς των
αγγέλων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Μαζί του η Τζένη Καρέζη και ο Νίκος
Κούρκουλος που πρωταγωνιστούσαν στην ομώνυμη παράσταση στο Θέατρο Κοτοπούλη.
Το 1961 στο μικρό στούντιο της Columbia. Η Μαίρη Λίντα κάνει πρόβα το «Ροδόσταμο» και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τη «Δραπετσώνα» με σολίστ τον Μανώλη Χιώτη. 
Το 1964, στιγμιότυπο από την πρώτη πρόβα του «Άξιον εστί», όπου ο Μίκης καθοδηγεί μουσικά τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Η πρώτη τους συνάντηση είχε γίνει το 1945 στη Μακρόνησο.
Δεκαετία του ’60 με τον Γιάννη Πουλόπουλο και την Κλειώ
Δενάρδου σε πρόβα. Όπως είχε δηλώσει ο τραγουδιστής, χρωστούσε πάρα πολλά στον Μίκη αφού εκείνος ήταν που τον στήριξε στο ξεκίνημα της καριέρας του, όταν κανείς δεν του εμπιστευόταν τα τραγούδια του.
Με την Ιζαμπέλ Αλιέντε Μπούσι, ανιψιά του μαρξιστή προέδρου της Χιλής Σαλβαντόρ Αλιέντε, ο οποίος σκοτώθηκε κατά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Αουγκούστο Πινοσέτ το 1973. 
Ο χορός του Ζορμπά είναι το ορχηστρικό τραγούδι, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, που συμπεριλήφθηκε στο σάουντρακ της ταινίας «Αλέξης Ζορμπάς»
(1964). Τον Ιούλιο του 1995, στην πλατεία Κένινγκσπλατς στο Μόναχο, ο μουσικοσυνθέτης συνάντησε επί σκηνής τον Άντονι Κουίν, τον κινηματογραφικό
Ζορμπά, σε μια συναυλία που έμεινε στην ιστορία. Οι δύο άντρες χόρεψαν μαζί συρτάκι.
Το 1980 στην μπουάτ Σείριος, τον χώρο που είχε δημιουργήσει στην Πλάκα ο Μάνος
Χατζιδάκις. Οι δυο μουσικοσυνθέτες διατηρούσαν εξαιρετική σχέση, ενώ δεν σταματούσαν να πειράζουν ο ένας τον άλλο με κάθε ευκαιρία. «Για τον Μάνο Χατζιδάκι μού είναι αδύνατον
να μιλήσω αντικειμενικά» έλεγε ο Μίκης Θεοδωράκης
Τον Ιούλιο του 2001 μαζί με τον Γιάννη Πάριο σε συναυλία στον Λυκαβηττό.
Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και ο δίσκος του τραγουδιστή «Ο ερωτικός
Θεοδωράκης».
Τον Ιούλιο του 2002 διακρίθηκε
με το γερμανικό μουσικό βραβείο
«Έριχ Κόρνγκολντ». Ανάμεσα στις βραβεύσεις του ήταν τον Μάρτιο του 2007, όταν τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, ενώ τον Μάιο του 2013 η Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών τον εξέλεξε επίτιμο μέλος της.
Το 1970 με τη Μελίνα Μερκούρη. Οι δυο τους συνεργάστηκαν όταν εκείνη ερμήνευσε τα τραγούδια του στην ταινία «Φαίδρα» του Ζυλ Ντασέν, όπου και πρωταγωνιστούσε. Την περίοδο της Χούντας
η Μελίνα ζούσε στο εξωτερικό και δραστηριοποιήθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Μάλιστα, στάθηκε δυναμικά στο πλευρό του, όταν ο Μίκης εγκαταστάθηκε στο Παρίσι μετά την απελευθέρωσή του.
Στις εκλογές του 1964 ο Μίκης εκλέχθηκε βουλευτής με την Αριστερά στη Β’ Πειραιώς. Κατά την είσοδό του στα βουλευτικά
έδρανα ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου
του παραδίδει τον Κανονισμό της Βουλής. Η σχέση τους χρονολογείται από την εποχή που ο μετέπειτα πρωθυπουργός ήταν διοικητής Νήσων και ο Μίκης μικρό παιδί, αφού ο πατέρας του υπηρετούσε ως διευθυντής νομαρχίας –υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου– στο Ανατολικό Αιγαίο.
Το 1966 στο φουαγέ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ο Μάνος Κατράκης, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιάννης Ρίτσος και ο Οδυσσέας Ελύτης για το «Άξιον εστί», που έγινε σύμβολο της Αντίστασης. Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Κατράκης, μάλιστα, έφυγαν από τη ζωή την ίδια μέρα, στις 2 Σεπτεμβρίου.
Φωτογραφίες: Αρχείο Πανανίδη, Alamy/Zuma/Visual Hellas, Getty Images/Ideal Image
