Είναι ένα ξανθό, χαμογελαστό κορίτσι με μεγάλο ταλέντο και έμφυτο χιούμορ. Μετά τη συμμετοχή της στη σειρά του Alpha «Άσε μας ρε μαμά», η Παρθένα Χοροζίδου μάς δίνει στιγμές γέλιου στη σκηνή του θεάτρου Άλσους, με την επιθεώρηση της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Τι ζούμε ρε;». Η Παρθένα Χοροζίδου μιλάει στην κάμερα του okmag για τη στιγμή που μικρό κορίτσι στην Καβάλα τραγούδησε μπροστά στον Σταμάτη Κραουνάκη, μια στιγμή που άλλαξε όλη της τη ζωή!
Ποιος είναι ο ιδανικός άντρας για την Παρθένα Χοροζίδου; Τι την έκανε να είναι περισσότερο επιφυλακτική με τους ανθρώπους μεγαλώνοντας; Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά της; Τι ζούμε στο θέατρο Άλσος; Και, τι θα συμβεί όταν διακόψει τη συνέντευξη η Δήμητρα Παπαδοπούλου;
Θέλω να μου περιγράψεις τη στιγμή που η Παρθένα Χοροζίδου είναι ένα μικρό κορίτσι στην Καβάλα και την ακούει να τραγουδάει ο Σταμάτης Κραουνάκης.
Τότε είχα μεγάλη άγνοια… Δεν ήξερα πόσο μεγάλος ήταν ο Σταμάτης Κραουνάκης. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ήταν μεγάλη ευλογία που τον γνώρισα. Του τραγούδησα και από τότε υπάρχει η πριν και η μετά Κραουνάκη εποχή. Από τότε ήμασταν νύχτα και μέρα μαζί. Αφού δεν πήγαινα σπίτι μου τα βράδια! Το θέατρο έγινε η ζωή μου, το σπίτι μου. Μόλις μπήκε μέσα μου το μικρόβιο, τελείωσε. Κατέβηκα στην Αθήνα, σπούδασα και ξεκίνησα.
Δεν μετάνιωσες δηλαδή που δεν έγινες αισθητικός παρά το γεγονός ότι το σκεφτόσουν ως ενδεχόμενο;
Όχι δεν το μετάνιωσα. (Γελάει.) Αν και καμιά φορά με την πανδημία, σκέφτομαι τι ανάγκη έχει ο κόσμος εμάς. Αλλά τελικά, βλέπω ότι μας έχει ανάγκη. Έχει λαχτάρα, του λείψαμε. Νόμιζα ότι είμαστε πολυτέλεια για τον κόσμο, αλλά δεν είμαστε. Με το θέατρο ησυχάζει η ψυχή σου. Είναι σαν να κάνεις reset.
Είσαι ένας άνθρωπος έξω καρδιά. Μεγαλώνοντας, έχεις γίνει πιο επιφυλακτική με τους ανθρώπους;
Υπήρχαν στιγμές που πήγαινα να γίνω και καχύποπτη και επιφυλακτική. Αλλά αποφάσισα ότι δεν θέλω να είμαι ούτε καχύποπτη ούτε επιφυλακτική. Θέλω να είμαι γενναιόδωρη με τους ανθρώπους. Δεν είμαι πια τόσο εύκολη. Μεγάλωσα λίγο, δεν ακουμπάω τόσο εύκολα την καρδιά μου κάπου.
Έχεις πληγωθεί;
Ναι, έχω πληγωθεί. Αλλά θέλω να κρατήσω αυτή την παιδικότητα που έχω μέσα μου.
Ποιος είναι ο ιδανικός άντρας για σένα;
Ένας άνθρωπος που θα με ακούει χωρίς να με κρίνει. Να θέλει το καλό μου, να με βοηθάει και να με κάνει να γελάω και να αισθάνομαι ασφαλής.
Τον έχεις βρει;
Δεν θα σου πω. (Γελάει.)
Έχεις κάποιο ελάττωμα που σε ενοχλεί;
Γίνομαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και με τους άλλους. Γίνομαι πολύ σκληρή και με τους άλλους. Αλλά μετά μαζεύω το θηρίο μέσα μου. Ξυπνάει μέσα μου το αγρίμι της δικαιοσύνης. Αλλά δεν θέλω να είμαι έτσι.
Ποια είναι η μεγαλύτερή σου αδυναμία;
Να κάθομαι με την πιτζάμα στον καναπέ, να τρώω και να βλέπω τηλεόραση. (Γελάει.) Στην καραντίνα μου είπε ένας φίλος μου, πρόσεχε τι εύχεσαι. Γιατί τότε το έλεγα συνέχεια και έγινε. (Γελάει.)
«Τι ζούμε» στο θέατρο Άλσος κάθε βράδυ;
Ήρθε εδώ η Δήμητρα η Παπαδοπούλου με τα κείμενά της τα ωραία, έβαλε την ψυχή της. Έψαξε πολύ στις ψυχές των ανθρώπων. Έχουν μαζέψει πολύ ωραίο κόσμο εδώ πέρα. Εγώ πάντως ήρθα με φόβο. Λέω δεν θα κάνουμε πρόβες, θα γελάμε όλη μέρα. Η αλήθεια είναι ότι δουλέψαμε πολύ σκληρά και δουλέψαμε συλλογικά. Βλέπεις τους συναδέλφους σου στη σκηνή και ζηλεύεις πολύ τα νούμερά τους και έχεις την ανάγκη να τους πεις μια καλή κουβέντα. Αυτά τα αγνά υπέροχα συναισθήματα έχω να τα ζήσω από την δραματική σχολή.
Στην επιθεώρηση γινόμαστε όλοι μια παρέα. Θα σου πω τη γνώμη μου αυτή τη στιγμή, σαν να είμαστε φίλοι. Άμεσα! Το ζούμε μαζί. Είναι το πιο άμεσο πράγμα που μπορεί να συμβεί.
